Μνήμη και όχι "λησμονιά" .....

Τα πρώτα θύματα κάθε πολέμου -πριν από τους ανθρώπους και τα έργα τους- είναι η αλήθεια, οι ηθικές αξίες, η Ιστορία και ο πολιτισμός.

Παρά το ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας λόγος για να καταφύγει κανείς στην ένοπλη -και μάλιστα στην οργανωμένη- βία, οι πόλεμοι συνιστούν βασικές σταθερές της εξέλιξης από την Πλειστόκαινο περίοδο της ανθρωπότητας. Και βέβαια αφήνουν πληγές που δύσκολα κλείνουν, μιας και το ανθρώπινο αίμα, όπου βάφει, πολύ δύσκολα ξεβάφει.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Γερμανία ακόμη δεν έχει «ξεμπερδέψει» με το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Μόλις προχτές δικαστήριο του Μονάχου καταδίκασε σε ισόβια Γερμανό αξιωματικό των ναζί, που σήμερα είναι 91 ετών, επειδή το 1944 διέταξε τη δολοφονία 14 Ιταλών. Μια ακόμη απόδειξη πως κανείς δε δικαιούται να υποτιμά ούτε τη μνήμη ούτε την ατομική ευθύνη.

Με αυτά τα δεδομένα, η δολοφονία Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων από τον τουρκικό στρατό, που αποκαλύφθηκε τις τελευταίες ημέρες χάρη στη μέθοδο του DNA, δεν είναι δυνατόν να περάσει στο� ντούκου. Η υπόθεση είναι εξαιρετικά προκλητική για να αφήσει αδιάφορα τα κράτη της Ευρώπης, που καθημερινά προσπαθούν να αποδείξουν ότι το γεγονός πως δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη δε σημαίνει ότι τα εγκλήματα δεν έχουν ενόχους. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, πρόκειται για μια «χρυσή ευκαιρία» για την ίδια την Τουρκία να βρει και να τιμωρήσει τους δολοφόνους, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι δικαιούται μια θέση στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Φυσικά, αυτό δε θα συμβεί. Οι γείτονες δεν έχουν δείξει ευαισθησία σε ανάλογα ζητήματα. Αντίθετα, έχουν οικοδομήσει ένα κράτος, το οποίο ακόμη και σήμερα στηρίζεται σε σημαντικό βαθμό στην ύπαρξη και την πολύπλευρη λειτουργία του στρατού, που σε κρίσιμους τομείς της χώρας, όπως είναι η οικονομία και η διπλωματία, έχει βαρύνοντα λόγο.

Αυτή η πραγματικότητα δε σημαίνει ότι οι φωνές όσων πιστεύουν πως η απόδοση ευθυνών θα λειτουργήσει ενδεχομένως και παιδευτικά για το μέλλον θα πρέπει να σιωπήσουν. Τα δάκρυα και τα «γιατί» των συγγενών των θυμάτων ίσως δεν αρκούν για να λυγίσει ένα στρατοκρατικό κατεστημένο, αλλά είναι βέβαιο ότι κατατρώγουν αργά αλλά σταθερά τα θεμέλια και -κυρίως- την όποια έξωθεν καλή μαρτυρία προσπαθεί να οικοδομήσει.
-----------------------------------
Πηγή: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ